Vlaams feest!
Het was weer prachtig gisteren in Vlaanderen! Zonnig, fris aan de start (er lag nog een ijslaagje op de geparkeerde auto’s in Meerbeke toen we uitpakten!), heerlijk lenteweer onderweg.
1 April 2005
Om zes uur bij Diederik verzameld en gestart. Ben en Marc (eindelijk had Ben zijn lampjestocht!) vanuit de Bilt komen fietsen, Paul Fedor, Diederik, last minute starter Patrick en ik (Marten) alleen zonder licht of met auto door Tuindorp.
Het was gezellig druk om half negen in Ninove. (Later gaf de Belgische radio aan dat er 15.000 deelnemers waren, inclusief een groot aantal leden van het belgisch kabinet die de Gouverneursronde reden (die bruine bordjes onderweg). Door de inschrijfperikelen en het zoekraken van de vriend van de broer van Fedor pas om 9.00 gestart. Het samenrijden met Fedor was van korte duur omdat zijn broer er in een moordend tempo vandoor ging.
Het eerste uur in redelijk tempo in het zonnetje warmgedraaid.
De Moenberg was de eerste kuitenbijter. Gelukkig op tijd vlak voor de bocht licht geschakeld (behalve Ben, want die heeft geen triple). Deze kuitenbijter was al teveel voor de zwakste schakel (in Ben z’n ketting). Bovenaan wachten, tot mijn telefoontje ging die het leed mededeelde.
We hebben Ben toen maar geduwd, want er kwam geen kettingpons langsfietsen, totdat we een paar Engelsen uit Luton met lekke band troffen die ook nog bleken te beschikken over een “thing for a broken chain”. Nadat het euvel verholpen was, op naar de Padde straat, altijd weer een aangename eerste kennismaking met de eerste kasseien, waar je na een afdaling met fors tempo opkomt. Altijd weer leuk de complete fietsenwinkel op de kasseien, dit maal een binnen + buitenband, heel veel bidons (inclusief die van Patrick), maar geen telefoons gezien.
Na de eerste ravitaillering in Oudenaarden nog een lang stuk fietspad, één lang lint met 30 km/u, tot aan Kluisberg. Verrassend werd de Kluisberg overgeslagen en was het meteen op naar de Oude Kwaremont. De Patersberg was het weer net als vorige jaren lopen. Te smal, te vol. Op de top van de Eikenberg zaten Marc en Diederik weer heel sociaal te wachten, zittend in de zon. Patrick liep rond, op zoek naar eten. Paul kwam, hoog gezeten op zijn 29” Fischer met ballonbanden ook binnen, maar Ben bleef spoorloos! Mijn telefoontje trilde na een paar minuten om aan te geven dat Ben zijn tweede zwakste schakel had gerepareerd, en onderaan de klim stond. Paul en ik besloten alvast rustig door te rijden, en Marc, Dierderik en Patrick bleven sociaal wachten op Ben. Later bleek niet duidelijk welke klim Ben opging, want na 20 minuten was hij nog niet boven en gingen ook Diederik, Marc en Patrick weer fietsen om niet teveel af te koelen.
Bij de tweede ravitaillering sloot Ben eindelijk weer aan. Volgepomt met Isostar en Mariakaakjes zetten we aan voor de Muur, vier kilometer verderop. Diederik, Marc, Patrick en Ben spoten meteen er vandoor, Paul en ik deden het in de aanloop wat rustiger.
De beklimming van “De Muur” in Geraardsbergen maakte de echte wielergevoelens bij Diederik wakker. Zwaar hijgend bergop in een ultieme poging om in het wiel van Mark te blijven werd hij aangemoedigd door toeschouwers en op het steilste stuk zelfs een eindje geduwd door een omstander, wat een heldendom!
De muur verliep verder gladjes. Hij is opnieuw gelegd en soepel te nemen.
Bovenaan zag ik net nog een glimp van twee Stoempers, waarbij ik met een tussensprint voor de Bosberg weer kon aansluiten, zodat we gedrieën (Patrick, Ben en ik) in hoog tempo kop over kop naar de Bosberg gingen.
Patrick ging snel naar boven, maar viel even stil bij de kasseien. Ik plaatse een demarage maar hij kwam terug, een tweede versnelling werd mij fataal zodat Patrick als eerste de Bosberg passeerde. Ben miste toch een tripletje, maar sloot in de afdaling weer aan en ging meteen met 35 op kop sleuren. Zo reden we kop over kop, tot een clubje met 40 p/u over ons heen kwam. Patrick en ik konden nog aansluiten, Ben miste net de boot.
Linksaf naar Meerbeke, en vandaar doorkachelen. Onvoorstelbaar, ik heb daar mijn record op het vlakke verbroken. Met 53,5 in het uur stoven we op Meerbeke af! Ik moest zelfs even kopwerk doen om de aansluiting te houden, omdat de dame(!) voor mij even moest bellen en afzakte naar 48 p/u!
Aan de finish Patrick en Ben weer opgepikt. Patrick had behoorlijk last gekregen van zijn knie. Hopelijk is dit het enige lichamelijk ongemak dat we hebben opgelopen en zal dit snel herstellen. Geen voetbal voor Patrick vandaag!
Als bekroning in het zonnetje op het gras bij de finish een heerlijk broodje vette worst met een glas witbier, kan het leven nog mooier zijn? Marc, Diederik en Fedor zaten zo op ons te wachten en we konden enigszins moe maar voldaan aansluiten!
We hebben nog enige tijd op Marcel gewacht, maar niets gezien en zijn toen maar naar huis gegaan.
Weer een fantastische feestelijke dag, vooral de laatste klimmetje met veel enthousiast wielergek publiek.
Persoonlijk de constatering dat het veel beter ging dan twee jaar geleden. Toch een keer de hele rit erop wagen? Ben moet nu maar een een tripletje aanschaffen en in ieder geval een nieuwe ketting!