Versplinterd rood in het roze.
Wie durft er nog te zeggen dat er niet meer gefietst wordt door de Stoempers? Gaf het aantal actieve Stoempers een paar jaar geleden nog reden tot alarmerende berichten ( https://tuindorpstoempers.nl/nieuws/de-tuindorp-stoempers-stoempen-niet-meer ), áls er nu al reden tot zorg is, gaat het nu over de grootte van de groep.
24 April 2016
Maar daar vinden we ‘op z’n Stoempers’ wel een oplossing voor. Op dinsdagavonden 12-14 man, zondag verschenen er maar liefst zo’n 18 man aan de start van de Gran Fondo Rosa in Oosterbeek, ter ere van de Ronde van Italië volgende week.
De uitgedeelde roze shirtjes verdwenen bij de start vooral onder Stoemper-rode regenjackjes of windstoppers, dat zegt genoeg: de lucht kleurde soms onheilspellend donker, de grond soms wit van de hagel, in buien wakkerde de wind aan tot stormvlagen, en af en toe fietsten we door flarden natte sneeuw. Maar regelmatig was er ook een zonnetje en de fraaie route maakte veel goed! En dus hield iedereen vast aan de geplande 160 km, met de Postbank e.a. hindernissen aan het eind.
De grootte van de groep, de drukte op de route én de Italiaanse weg vlak na de start, versplinterde Frans’ idee om 50 km samen te blijven en daarmee het Stoemperpeloton… En als dan bij de eerste pauze de ene groep staat te wachten op de andere, terwijl de andere denkt dat de ene al weg is en dus in de achtervolging gaat…….ach ja…niemand heeft in z’n uppie moeten fietsen toch? Het hoort een beetje bij de Stoempers en dat zal ook wel niet meer veranderen. Misschien is de uiteindelijke uitkomst om in kleinere groepjes te fietsen, wel een les voor de volgende keer: zo zouden we het ook bij de start kunnen afspreken… geeft wat minder onrust.
Helaas kwam Patrick, onze eigen Blaireau, ten val op een glad stukje fietspad. Ondanks flinke schaafwonden, kleding- en materiaalschade maakte ook hij de 160 af! Toen hij op het finish-terrein op het grote scherm Wout Poels Luik-Bastenaken-Luik zag winnen, concludeerde hij dat dat zijn dag weer helemaal goed maakte. Hopelijk denk je er na een paar dagen nog zo over, Patrick!