Vael Ouwe 2018: Ode aan Edo
Wat valt er nu weer te schrijven over de zoveelste Stoempertocht? Dat het heet was, 160 km dan lang is, dat de Veluwe indrukwekkend uitgestrekt en bijna zo mooi als Twente is, dat het drinken bij de verzorgingsposten op was na 60 km? Of dat we met 6 waren en Michiel koos voor de 100km omdat hij zich niet lekker voelde, dat Floris zijn vaste dipje weer dapper overwon, Marcel G gelukkig geen last meer heeft van zijn gescheurde kuitspier, en Vincent F en ik het meeste kopwerk deden?
9 Juni 2018
Nee ik wijd dit stukje aan de zesde man: Edo. En niet alleen omdat het zo lekker bekt, ‘Ode aan Edo’. Edo fietst de laatste jaren misschien wat minder frequent mee, valt dan ook niet zo op, tochten niet zo veel meer gedaan. Maar let op; Edo verraste ons vandaag op drie punten.
Ten eerste omdat hij op het laatste moment besloot mee te gaan; even stapelen met de fietsen maar dat kon.
Ten tweede, het wordt al spannender, verscheen hij onverwacht met een nieuwe fiets; en wat voor één; een echt zeer fraaie stalen Gazelle, als ik het als niet-materiaalfreak goed heb de jubileum-editie van de Champion Mondial, felrood met chroom, en Di2 als ik het goed gezien heb.
En ten derde, hij fietste opvallend sterk….schudde zelfs Vincent F af toen we de laatste 17 km nog even los gingen…. (Sorry Vincent, moest effe in dit verslag, en ja je hebt veel kopwerk gedaan ;-)
En als iemand dan na afloop met een glimlach zegt ‘in zes jaar niet zo lekker gefietst’, mag dit stukje toch wel ‘Ode aan Edo heten’?