Modder proeven in Berlicum
Zondag 10 oktober 2004, mooie dag, dus dat belooft vast ook een mooie tocht. Zeven Stoempers melden zich bij het professionele onderkomen van The Whoopers te Berlicum: Diederik, Fedor, Frans, Jaap, Jan Peter, Marten en Bas. We vertrekken pas na tienen en daarmee als een van de laatsten. Het blijkt een overwegend bochtig single track parcours door de bossen. Lekker technisch met een droge en redelijk harde ondergrond.
1 Oktober 2004
Al snel draait bij mij de cranck los. Gewaarschuwd door de losse cranck van Mark vorige week had ik een cranck-inbus in mijn mobiele gereedschapkist gestopt... oef! Na een semi-illegale afsnijdmanouvre had ik de rest weer ingehaald.
Het goed gepijlde parcours kruiste - tig keer (minstens 86 keer volgens Fedor, ik heb het niet geteld), dus afsnijden was makkelijk. Soms bleek een Stoemper met een grote voorsprong (Diederik bijvoorbeeld) opeens achter je te zitten: weer eens een keertje verdwaald zeker?
Bij de rustplaats zat Fedor al pontificaal te genieten van zijn bouillonnetje: hij miste op een gegeven moment een bordje 45km en reed de 30km route in. En wij roepen, maar tegen oostindische doofheid helpt niet veel. Dat hoogmoed voor de val komt blijkt wel: na een stuurfoutje bij een te snel genomen technisch stukje kopte hij een boom. Resultaat: sterretjes en een schram op zijn arm en zijn kaak. Bij de rust was een collega ATBer zo vriendelijk ons op de foto te zetten (zie foto). Na de rust weer wat leuke stukjes, waaronder een roller coaster-achtig stuk met oneindig veel korte heuveltjes achterelkaar. Er was geen modder te bekennen op een stukje na. Dit was een diepe greppel die zonder aanloop genomen moest worden. Alleen Jaap is het gelukt zonder af te stappen of natte voeten te halen. Fedor, ja diezelfde, werd al hellingafwaarts gelanceerd en plofte plat op de buik in de modder. 2-0 voor het bos. Marten bracht het er iets beter van af en haalde de overkant, maar net niet goed genoeg. De fiets stijgerde en met een mooie kwart salto plofte ook hij in de modder. De rest was wijs geworden en stak lopende over. Dat we bijna allemaal een beetjes stumpers waren bleek ook uit de niet zo lekker schakelende tandjes van Diederik omdat zijn bestelde nieuwe kransjes nog niet waren gearriveerd, mijn keer op keer losdraaiende crancken en de lekke band van Jan Peter. Diederik en ik stonden hem bij om zijn band met onze dure "lichtgewicht" pompjes te vullen. Dat lukte echter nauwelijks. Gelukkig kwam de bezemfiets ons achterop met een eenvoudige doch zeer effectieve merkloze fietspomp.
Moe doch tevreden kwamen we als laatsten aan in het whooperhonk (zie overige fotootjes). Lekker geploeterd, twee natte en modderige Stoempers, wat schrammetjes en weer de ervaring rijker dat een juiste staat van het materieel onontbeerlijk is: dat is een bijzonder mooi resultaat.