Stadsblad, "Afzien in Vlaanderen"
Het is komende zondag weer zover. De enige, echte opening van het wielerseizoen met de Ronde van Vlaanderen. Voor insiders 'De Ronde', voor het volk 'Vlaandrens Mooiste'. De Utrechtse wielrenner Marcel Gerards rijdt de ronde dit jaar voor de derde keer.
29 Maart 2006
Voor de Utrechter Marcel Gerards is het vanaf vandaag nog maar drie nachtjes slapen. Want Marcel rijdt De Ronde niet op zondag met de profs, maar op zaterdag met de liefhebbers. Maar wel op hetzelfde parkoers; met vertrek vanaf de Markt in Brugge, de Noordzee langs en draaiend en kerend door de Vlaamse Ardennen naar Ninove. Marcel Gerards:
"Voor mij is het een heerlijk tochtje fietsen in Vlaanderen. Zo'n 250 kilometer, met wat heuveltjes en kasseienstroken. Ik vind het leuk om dezelfde koers te rijden als de profs de dag erna. Dan ervaar je hoe hard dat gaat bij die profs. Want daar heb je echt geen idee van als je op tv naar zo'n koers zit te kijken. Mijn gemiddelde is zo'n vijftien kilometer in het uur. Het maakt voor mij niet uit maar je beseft veel beter wat die gasten daar presteren!"
Marcel is nu 54 jaar jong, nog topfit en een beest op de racefiets. In zijn fietsclub De Tuindorp Stoempers noemen ze hem liefkozend 'Marcello - De Beul van Tuindorp'. Lichamelijk kan Marcel zo'n zware koers gemakkelijk opbrengen. Alleen het zitvlees wil wel eens opspelen. 'Dat heeft te maken met het aantal kilometers dat je in de benen hebt. 'Vlaanderen' zit vroeg in het voorjaar, koud. Ik heb er nu zo'n 2500 kilometer opzitten, dus nog geen lange tochten kunnen maken. Maar als ik zaterdag tussen de acht en tien uur op de fiets zit, dan merk ik het wel', aldus Marcel.
'De Muur'
De ronde van Vlaanderen is een begrip in de wielerwereld. Het is een van de oudste en zwaarste wielerkoersen en heeft grote betekenis gehad voor de emancipatie van het Vlaamse volk. Daar konden hun jongens laten zien wat ze konden. De magie van De Ronde heeft indmiddels buitenproportionele vormen aangenomen. Het is een soort Hoogmis van het wielrennen geworden. En sinds een paar jaar is er zelfs een museum van De Ronde in Oudenaarde. Welke wielerliefhebber kent ze niet, de Vlaamse kuitenbijters als de OUde Kwaremont, de Berendries, de Paterberg en de Muur van Gerardsbergen? Waar wordt meer afgezien dan op de kasseien van de Paddestraat? Het is De Ronde. Het is Vlaandrens Mooiste.
Glooiend
'Jawel', mijmert Marcel, 'dat gevoel dat ken ik wel. Als je De Ronde gereden hebt dan straalt er iets van haar Heiligheid op je af. Dat draag je voortan met je mee. Ik moet zeggen dat het parcours van De Ronde ook op mijn lijf geschreven is. Een glooiend parcours met 10, 15 korte, maar pittige hellingen ligt mij uitstekend. Daar klets ik op kracht naar boven. Dan kreunt mijn fiets, dat is een machtig gevoel. En als ik dan in één geweldige rush de Muur opfiets en bovenop bij het Kapelleke even op adem kom, dan weet ik weer helemaal waarvoor ik het doe.'