Eten om te fietsen of fietsen om te eten?
Voldaan van een weekje Vogezen, in de auto met Henk Leenaers en Diederik Dippel, dringt nabij Thionville het besef door dat de ongeschreven wetten van de Stoempers een verslag vereisen. Gelukkig heeft Henk Leenaers een laptop bij zich.
28 Mei 2004
De pret van deze vakantie begon al op een zondag in mei bij Paul Ruijsenaars. Paul is goed bekend met de Vogezen, hij heeft er een vakantiehuis, en gaf mij de mooiste routes, de beste restaurants en niet te vergeten dat leuke jamwinkeltje bij Steige!
Vrijdag voor vertrek zocht ik op internet de voorspelling van Meteo France op. Zaterdag licht bewolkt, zondag en maandag onbewolkt en 25 graden. De keuze voor de Elzas wordt door deze prognose volledig bevestigd.
Ik wil op zaterdag net aan het ontbijt beginnen als Nico aanbelt met een nummerbord in zijn hand. Dat moet nog even op de fietsendrager worden gezet . Na het boren van een paar gaatjes en het geëtter met een paar schroefjes kan de drager worden gemonteerd. Trots het resultaat bekijkend blijkt het nummerbord verkeerd om te zitten! Snel even rechtgezet. De tocht naar Hubach nabij St Die verloopt dankzij of ondanks de RIT computer van Nico’s nieuwe Volvo voorspoedig.
Na de aankomst in Hurbache rijden we aan het eind van de middag een rondje om erin te komen. Daaraan terug denkend herinner ik me twee dingen: Ten eerste dat Vincent helling op absoluut niet bij te benen is en ten tweede een muur van de eerste categorie bij Moyenmoutier ergens te classificeren tussen de Keutenberg en de Redoute in. Zo’n kreng 2 km voor Hurbach en dus bijna thuis en bij het bier blijft in het geheugen hangen! Het steilste stuk loopt voorbij een begraafplaats, waar doet me dat ook al weer aan denken?
Zondag volgen we een door Paul aanbevolen route.Eerst van Hurbach naar Steige, waar Paul een huisje heeft. Na Steige volgen wij het trainingsrondje van Paul 20 km klimmend naar de Champ de Feu. Daarna een prachtige afdaling.Totaal een ronde van 110 km die met een gemiddelde van 26 km/h wordt volbracht. Er werd dus flink doorgetrokken, vooral het laatste stuk waar ik achter een makkelijk roulerende Henk makkelijk 60 per uur reed. Overnemen bij deze verschrikkelijke snelheid leverde kramp op in het dijbeen tot genoegen van Vincent Diederik en Nico die nu konden hergroeperen.
Deze dag volgden wij nog het standaard Stoempers patroon. Koffie met taart onderweg, boterhammen mee en s’avonds een eenvoudige doch voedzame pastamaaltijd
Door het hoge tempo waren we al om twee uur ‘s middags terug. Genietend van de schaduw en een koel biertje onder de boom in de tuin keken we elkaar eens aan en zoals zo vaak deze fietsweek ontstond een gemeenschappelijk beeld. Zo vroeg terug van het fietsen was ongewenst, hoe immers het gat tussen terugkomst en avondmaaltijd te vullen?
Onder druk van deze gedachte ontstond een nieuw fietspatroon gedurende de erop volgende week Nog steeds rond half tien in de ochtend vertrekken, rond elf uur koffie, maar tussen de middag een warme lunch ‘s avonds aangevuld met een culinaire prestatie van meesterkok Henk.
Toch ontstond dit patroon niet zonder vallen en opstaan.
Maandag aten we na een lange geleidelijke klim in een eersteklas restaurant waar we na enige twijfel toch maar kozen voor de eenvoudige tafel bij de bar in plaats van de eetzaal met linnen gedekte tafels. Onder leiding van directeur Nico kozen wij voor een aangepast driegangen menu. Vooraf een salade Alsacien met veel spek en ei. Daarna couscous met een berg vlees en als toetje perengebak. Dit alles overspoelt met een heerlijke fles rosé.
Aldus tot het zomermerk volgeladen begonnen we aan de daaropvolgende klim. Onder deze condities bleek ik ineens beter te kunnen klimmen dan Vincent.
De daaropvolgende dagen werd het patroon verfijnd. De lunch bleef, echter met een eenvoudige pasta in plaats van een driegangen menu, de rosé bleef , waarbij het vermoeide lijf na de lunch een uurtje rust werd gegund. Dit geoptimaliseerde patroon bevalt uitstekend en verdient alle fietsvakanties aanbeveling.
Iedere dag werd op deze wijze een route van zo'n 100 km afgelegd. Alleen woensdag hadden we een rustdag die door Henk benut werd om een boeiend artikel voor Fiets te schrijven, houd het zomernummer in de gaten !
De rest hield het bij een rustig trainingsrondje en een bezoek aan wijnhuis Metz. Na een warme autorit bij 30 graden was het in de koele achttiende-eeuwse kelder van wijnhuis Metz goed vertoeven.
Up tempo, zoals we gewend zijn, werden er 10 wijnen geproefd eerst rood twee soorten Pinot Noir en daarna wit van Sylvaner, via Pinot blanc, diverse soorten Riesling en Gewurzstraminer naar de Beerenauslese. Natuurlijk werden er daarna ook enige doosjes wijn gekocht en s'avonds bij een fantastische aspergemaaltijd van kok Henk geproefd.
Op deze manier vloog de week voorbij en voor je het weet zit je weer in de auto een verslag te typen. Volgend jaar eind mei weer naar de Vogezen?